Iets met een master
Afgelopen zomer heb ik mijn bachelor in taal- en cultuurstudies afgerond, wat resulteerde in een diploma-uitreiking in een heel oud gebouw van Utrecht, waar normaal gesproken lang niet iedereen mag komen. Op mijn diploma staat de tekst zowel in het Nederlands, Engels als Latijn en bij het diploma hoorde een koker om hem in te stoppen, en een luxe pen van de universiteit. Heb ik vrij weinig aan natuurlijk, maar toch leuk. Toch is de universiteit lang niet zo formeel als dit nu allemaal klinkt. Een logisch vervolg op mijn bachelor was de master Interculturele Communicatie, tot nu toe een erg interessante master met docenten en studenten van over de hele wereld. De docenten denken heel erg mee en zijn heel relaxed met deadlines. Als je iets niet op tijd in kunt leveren, doe je het gewoon een paar dagen later. En als je de leeslast voor die week te zwaar vindt, dan laat je één artikel maar zitten. Behalve die ene docent uit België. Die trapt daar dan weer niet in. Ze verwacht, wat natuur